Plastyka blizn
Niektóre blizny powstałe po zagojeniu ran urazowych, a także część blizn pooperacyjnych może wymagać wtórnej korekcji
ze względów estetycznych lub funkcjonalnych.
Operacje korekcyjne ze wskazań estetycznych wykonuje się zwykle co najmniej 6 miesięcy od czasu zagojenia rany, po ostatecznym zakończeniu procesów naprawy i braku lub wyczerpaniu możliwości zachowawczego poprawienia wyglądu blizny.
Najczęściej wykorzystywanymi w tym celu technikami operacyjnymi są: proste wycięcie blizny i ponowne zszycie brzegów rany,
Operacje korekcyjne ze wskazań estetycznych wykonuje się zwykle co najmniej 6 miesięcy od czasu zagojenia rany, po ostatecznym zakończeniu procesów naprawy i braku lub wyczerpaniu możliwości zachowawczego poprawienia wyglądu blizny.
Najczęściej wykorzystywanymi w tym celu technikami operacyjnymi są: proste wycięcie blizny i ponowne zszycie brzegów rany,
plastyka Z i plastyka W.
W razie braku postępu ćwiczeń usprawniających, operacje ze wskazań czynnościowych (ograniczenie zakresu ruchów w stawach) wykonuje się zwykle wcześniej.
W ich zakres wchodzi najczęściej plastyka Z lub wycięcie blizny, odprowadzenie istniejącego przykurczu i pokrycie powstałego ubytku (zwykle znacznie większego niż przewidywany) przeszczepem skóry (najkorzystniej - pełnej grubości) albo którymś z miejscowych lub odległych płatów tkankowych, opisanych w poprzednich częściach niniejszego cyklu.
Należy podkreślić, że nie istnieje możliwość całkowitego usunięcia (likwidacji) blizny, a jedynie poprawy jej wyglądu, o czym bezwzględnie należy poinformować chorego podczas kwalifikacji do operacji.
Proste wycięcie stosuje się w przypadku blizn o linijnym lub podłużnym kształcie, bez tendencji do przykurczu, przebiegających
W razie braku postępu ćwiczeń usprawniających, operacje ze wskazań czynnościowych (ograniczenie zakresu ruchów w stawach) wykonuje się zwykle wcześniej.
W ich zakres wchodzi najczęściej plastyka Z lub wycięcie blizny, odprowadzenie istniejącego przykurczu i pokrycie powstałego ubytku (zwykle znacznie większego niż przewidywany) przeszczepem skóry (najkorzystniej - pełnej grubości) albo którymś z miejscowych lub odległych płatów tkankowych, opisanych w poprzednich częściach niniejszego cyklu.
Należy podkreślić, że nie istnieje możliwość całkowitego usunięcia (likwidacji) blizny, a jedynie poprawy jej wyglądu, o czym bezwzględnie należy poinformować chorego podczas kwalifikacji do operacji.
Proste wycięcie stosuje się w przypadku blizn o linijnym lub podłużnym kształcie, bez tendencji do przykurczu, przebiegających
zwykle wzdłuż linii zmniejszonego napięcia skóry.
Po wycięciu blizny i podpreparowaniu brzegów powstałej rany, często zamyka się ją warstwowo za pomocą podskórnych szwów wchłanialnych wiązanych do wnętrza rany i szwu śródskórnego
Plastyka Z polega na wzajemnym przemieszczeniu dwóch odpowiednio zaplanowanych, naciętych i odwarstwionych trójkątnych płatów, dzięki czemu wydłuża się tkanki w osi powstałej litery Z oraz zmienia przebieg tej osi na prostopadły do pierwotnego.
Wszystkie trzy ramiona zaplanowanej plastyki Z mają mieć taką samą długość, a ramiona boczne powinny przebiegać
Po wycięciu blizny i podpreparowaniu brzegów powstałej rany, często zamyka się ją warstwowo za pomocą podskórnych szwów wchłanialnych wiązanych do wnętrza rany i szwu śródskórnego
Plastyka Z polega na wzajemnym przemieszczeniu dwóch odpowiednio zaplanowanych, naciętych i odwarstwionych trójkątnych płatów, dzięki czemu wydłuża się tkanki w osi powstałej litery Z oraz zmienia przebieg tej osi na prostopadły do pierwotnego.
Wszystkie trzy ramiona zaplanowanej plastyki Z mają mieć taką samą długość, a ramiona boczne powinny przebiegać
wzdłuż linii zmniejszonego napięcia skóry.
Plastyka W jest znacznie rzadziej stosowana w korekcji blizn aniżeli plastyka Z. Zadaniem plastyki W jest przede wszystkim zmiana kształtu blizny z linijnego na zygzakowaty, co ma zapobiegać jej wtórnemu przykurczowi, nie zaś wydłużanie tkanek na wybranej osi.
Podczas jej wykonywania usuwa się także niezmienione bliznowato trójkątne fragmenty skóry przylegających do korygowanej blizny. W okresie pooperacyjnym może to prowadzić do dodatkowego (oprócz ubytku powstałego po wycięciu samej blizny)
Plastyka W jest znacznie rzadziej stosowana w korekcji blizn aniżeli plastyka Z. Zadaniem plastyki W jest przede wszystkim zmiana kształtu blizny z linijnego na zygzakowaty, co ma zapobiegać jej wtórnemu przykurczowi, nie zaś wydłużanie tkanek na wybranej osi.
Podczas jej wykonywania usuwa się także niezmienione bliznowato trójkątne fragmenty skóry przylegających do korygowanej blizny. W okresie pooperacyjnym może to prowadzić do dodatkowego (oprócz ubytku powstałego po wycięciu samej blizny)
poprzecznego zwiększenia napięcia tkanek, o czym zawsze należy pamiętać, planując wykorzystanie tej techniki operacyjnej.
Plastyka W stosowana jest najczęściej do korekcji blizn w obrębie twarzy.
Plastyka W stosowana jest najczęściej do korekcji blizn w obrębie twarzy.
.png)
https://www.ratalnie.com/index.php/medi-raty 